کواکبیان: هیچ‌کسی از تحریم انتخابات حرف نمی‌زند / پیش‌بینی مشارکت ۴۲ درصدی طبق نظرسنجی‌ها +فیلم
تاریخ انتشار: ۱۱ بهمن ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۶۴۸۹۰۱
در سلسله نشست‌های «انتخاب هوشمند؛ مجلس تراز» میزبان آقای مصطفی کواکبیان، دبیرکل حزب مردم‌سالاری و نماینده پیشین مجلس بودیم تا با طرح بحثی پیرامون ساختار نظام سیاسی کشور، جایگاه احزاب در تاثیرگذاری بر مسائل اساسی را بهتر نقد کرده و مورد بررسی قرار دهیم.
به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو- سعید جلیلی: در حالی که یک ماه به انتخابات دوازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی باقیمانده است، جمعی از فعالان دانشجویی تصمیم گرفتند با غنیمت شمردن این فرصت، نسبت به نقد و بررسی چالش فعالیت سیاسی احزاب در کشور کنشگری داشته باشند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
به همین منظور در سلسله نشست‌های «انتخاب هوشمند؛ مجلس تراز» میزبان آقای مصطفی کواکبیان، دبیرکل حزب مردم‌سالاری و نماینده پیشین مجلس بودیم تا با طرح بحثی پیرامون ساختار نظام سیاسی کشور، جایگاه احزاب در تاثیرگذاری بر مسائل اساسی را بهتر نقد کرده و مورد بررسی قرار دهیم.
کواکبیان در ابتدا با بیان اهمیت مشارکت سیاسی و حضور در انتخابات گفت: مشارکت حداقلی در دهان یک عده مزه کرده است! هنوز هم برای افزایش مشارکت فرصت هست.
وی افزود: ما احزاب متعدد داریم، اما نظام حزبی نداریم. انتخابات ما جناحی است نه حزبی. از حدود ۱۲٠ حزب تنها ۳٠ حزب فعال است. حزب به معنای واقعی نداریم.
وی نقدی هم نسبت به قانون اخیر مصوب مجلس از جمله درباره پیش ثبت نام نامزد‌های انتخاباتی داشت و شاکله چنین قوانینی را از عوامل کاهش مشارکت برشمرد.
بی‌خاصیتی احزاب ما از نبودن عرصه برای فعالیت است
دبیرکل حزب مردم‌سالاری در پاسخ به این سوال که «آیا احزاب سیاسی ما بی‌خاصیت شده‌اند؟» گفت: همین الان از وزارت کشور بپرسید که آیا میادین و مجوزها (برای تجمعات قانونی) مشخص شده است یا نه؟ می‌گویند در حال بررسی است! وقتی عرصه برای احزاب فراهم نباشد معلوم است خاصیت ندارند! زمینه را باید برای احزاب فراهم کرد.
وی ادامه داد: اصل ۱۷۷ قانون اساسی به صراحت از بازنگری قانون می‌گوید. از سال ۱۳۶۸ حدود ۳۴ سال است که دست به ترکیب قانون اساسی نزدیم. احزاب متعدد باید در قالب ۴ تا ۵ حزب معدود و مشخص شکل بگیرند.
کد ویدیو دانلود فیلم اصلیکواکبیان در پاسخ به اینکه «در آبان ۹۸ که حیثیت مجلس و جمهوریت زیر سوال رفت مجلس چرا ورود پیدا نکرد و الان از بحث مشارکت صحبت می‌کند؟» توضیح داد: در مجلس دهم ما ۱٠۵ نفر نماینده اصلاح‌طلب و فراکسیون امید بودیم و حدود ۸٠ نفر نیز وسط بودند و در مسائل اساسی به سمت اصولگرایان غش می‌کردند اما در مسائلی مثل تحقیق و تفحص از شهرداری و... با ما همراهی نکردند.
کد ویدیو دانلود فیلم اصلیچرا ۱٠۵ نماینده اصلاح‌طلب و فراکسیون امید در برابر افزایش قیمت بنزین سکوت کردند؟
نماینده مجلس دهم گفت: من نطقی داشتم معروف به خطبه بنزینیه! صبح یکشنبه دیدیم آقای شمخانی آمده تا ابلاغیه شورای عالی امنیت ملی را به مجلس اعلام کند. در نحوه اجرا اینکه طرف صبح جمعه فهمیده یا بعدازظهر به من چه مربوط است؟ سران قوا و همه از قبل تصمیم گرفته بودند!
دبیر کل حزب مردم‌سالاری در پاسخ به اینکه «وقتی می‌گوئید با ۱٠۵ نفر نماینده قدرتی در مجلس نداشتید پس چه فرقی می‌کند ۲٠ نفر به مجلس بفرستید یا ۳٠ نفر؟» گفت: چون اکثریت نداشتیم نمی‌توانستیم چیزی تصویب کنیم. تا مجلس ساختار حزبی پیدا نکند و قانون اساسی بازنگری نشود این جور مجلس‌ها برای دلخوشی است!
وی درباره اینکه روحانی که فعالیت حزبی نداشته، رهبر حزب می‌شود. این یعنی پدرخواندگی پس احزاب شخصیت خودشان را نمی‌خواهند حفظ کنند؟! گفت: این اشتباه است، خود روحانی باید دبیرکل حزب بشود. حول محور ایده‌ها باید جمع شوند نه افراد.
اگر توسعه سیاسی خاتمی مصنوعی نبود چرا در آن دوره احزاب در داخل کشور شکل نگرفت؟!
کواکبیان در پاسخ به این سوال گفت: موانع ساختاری نگذاشت احزاب شکل بگیرد و همان زمان هم آقای موسوی لاری علیه خود ما شکایت کرد.
دببرکل حزب مردم‌سالاری در پاسخ به اینکه «چرا طرح استیضاح مطرح می‌شود اما بعدش معلوم نیست در کمیسیون چه اتفاقی افتاده؟» گفت: استیضاح مطرح نمی‌شد چون آقای لاریجانی مایل نبودند و رای نمایندگان را پس می‌دادند! خود من سه بار طرح استیضاح وزیر کشور را پیش بردم. اما لابی‌من‌ها خیلی راحت دور می‌زنند چون حاکمیت قانون نیست.
عضویت در احزاب ما چه فایده‌ای دارد؟
کواکبیان گفت: حزب عدالت و توسعه در ترکیه ۱۵ میلیون عضو دارد. مشارکت انتخابات ترکیه بالای ۸٠ درصد بوده و رای دادن در ترکیه اجباری نیست. معنای توسعه سیاسی آنجا محقق شده. مجموع اعضای احزاب سیاسی کشور ما بعید است به ۲ میلیون نفر برسد.
وی افزود: عضو شدن در حزب چه فایده‌ای دارد و چرا باید عضو شد؟ چون فکر نمی‌کنید که احزاب برای کسب قدرت نقش دارند. اگر کل احزاب کشور فعال شوند شاید فقط ۱۵ درصد آراء مردم را داشته باشند.
منبع: خبرگزاری دانشجو
کلیدواژه: مجلس حزب مردم سالاری مصطفی کواکبیان احزاب خانه احزاب انتخابات مشارکت حزب مردم سالاری دبیرکل حزب
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۶۴۸۹۰۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بایدن یا ترامپ؟ / کدام نقاط ابهام، سرنوشت کاخ سفید را غیرقابل پیس‌بینی کرده؟
به گزارش خبرآنلاین در حال حاضر انتخابات شخصیت‌محور و حول دو شخصیت کاملا متفاوت می‌چرخد. بایدن، کاندیدای حزب دموکرات شخصیتی است که تجلی و تبلور نظام ایالات متحده در تمامیت آن است. او با توجه به مراحل گوناگونی که در زندگی سیاسی خود داشته، محصول نهایی نظام (Establishment) آمریکا و نخبگان حاکم بر آنهاست.
هرچند که ترامپ یک دوره رئیس‌جمهور آمریکا بوده، اما نسبت به نظام سیاسی و مخصوصا نخبگان حاکم آن نه فقط خودی محسوب نمی‌شود، بلکه تمایلات خاصی بروز داده و می‌دهد که همگی نشانه‌هایی از شک و تردید او درخصوص نهادها و نخبگان حاکم است. نمی‌توان او را ضدنظام خواند؛ ولی به راحتی می‌توان او را بی‌ایمان و بی‌باور به کارآیی مخصوصا جنبه‌های سیاسی نخبگان حاکم دید.
همچنین روشن است که در تحلیل بایدن و ترامپ از نظر روان‌شناختی با دو تیپ شخصیتی روبه‌رو هستیم. البته هر دو قدرت‌طلب و قدرت‌پرست هستند؛ اما شخصیت ترامپ، توده‌گرا، پرخاشگر، ناامن، توطئه‌اندیش و البته توانا در ایجاد ارتباط با مردم و اقشار عادی اجتماعی است.
بایدن، نخبه‌گراست و با اقشار فرادست اجتماعی بهتر می‌تواند ارتباط برقرار کند. او اهل سازماندهی و اجماع‌سازی است. بایدن ایدئولوژیک و با چارچوب‌های شناختی مشخص نسبت به آمریکا و جهان است و در مقابل، ترامپ، اهل معامله و در حوزه مسائل کلان و استراتژیک دیدگاه‌های سیالی دارد.
روشن است که از این بعد، حملات بایدن و ترامپ به شخصیت، هویت و پندار و گفتار یکدیگر در کانون مبارزات انتخاباتی قرار خواهد گرفت .نوع و درجه و شدت حملات به یکدیگر، متفاوت و بی‌تردید حملات از این به بعد بی‌رحمانه‌تر خواهد بود. ترامپ با توجه به مهارت‌های پیشین رسانه‌ای، در پردازش عبارت‌ها و واژگان کوبنده توانایی بیشتری از بایدن دارد. نقدا ترامپ بایدن را با عنوان عامه‌پسند «جو خواب‌آلود» (Sleepy Joe) یاد می‌کند. به سن بالای او و نسیان‌ها و فراموشی‌های متعدد او می‌تازد و بایدن بر کاستی‌ها و کژی‌های رفتاری ترامپ خرده می‌گیرد. واضحا حملات این دو به یکدیگر بسیار شخصی و بسیار بی‌رحمانه خواهد بود.
همچنین روشن است که این انتخابات، حول دو هویت و جهت‌یابی در سیاست داخلی و خارجی آمریکا می‌چرخد که البته بخشی از این نبرد هویتی، کهن و با پیشینه طولانی در حیات سیاسی آمریکاست. تفاوت نگرش بین طرفداران دولت حداقلی که جمهوری‌خواهان هستند و دولت غیرحداقلی که دموکرات‌ها در پی آن هستند، ریشه‌ای گسترده در تاریخ اندیشه و عمل سیاسی آمریکا و فراتر از آن در غرب دارد. کشمکش سوسیال دموکراسی و لیبرال دموکراسی پدیده‌ای فراگیر در کلیت غرب است. بایدن یک سوسیال دموکرات و ترامپ یک لیبرال افراطی مخصوصا در کاهش مالیات‌هاست، فراتر از این زیرساخت اندیشه‌ای، روشن است که آمریکا دوقطبی‌شده و قطب‌بندی‌ها حول مسائلی چون هویت آمریکایی، مهاجرت، تجارت، مذهب، آزادی‌های اجتماعی، مالیات، رابطه با دنیای خارج، تعلیم و تربیت و در یک کلام نگرش آمریکا به خود و به دیگران می‌چرخد.با دو آمریکا روبه‌رو هستیم؛ ترامپ آمریکای باز از نظر اقتصادی (نه البته در تجارت) و بسته از نظر فرهنگی و اجتماعی را نمایندگی می‌کند و بایدن اقتصاد باز ولی با مقررات و ضابطه‌مند و تا حدودی بسته درباره ایجاد برابری اجتماعی همراه با آزادی‌های گسترده ذهنی را دنبال می‌کند. نژاد و فرهنگ در میان موضوعاتی عمیقا جداکننده هستند.
آنچه ذکر شد، روشنی‌ها به‌طور نسبی و اجمالی بودند. اما هر انتخابات، ازجمله انتخابات آمریکا، مخصوصا در این مقطع زمانی با ابهامات متعددی روبه‌رو است.
جمع‌بندی حدود هفت نظرسنجی آن است که در سطح ملی بایدن ۴۵درصد و ترامپ ۴۴درصد از آرا را در موقعیت کنونی به خود اختصاص داده‌اند. ولی این جلو بودن بایدن ممکن است پایدار نباشد. ابهامات در این میان نقش دارند.
ابهامات داخلی برای هر دو طرف کم نیستند. ابهام در سرنوشت نهایی پرونده‌های حقوقی ترامپ را نمی‌توان دست گرفت. ابهام دیگر ظرفیت مالی و توان پشتیبانی اقتصادی از اردوگاه‌های انتخاباتی است. ترامپ در این حوزه عقب‌تر است و از همه جالب‌تر برای آمریکایی‌ها که البته برای کسانی که در خارج از آمریکا هستند، حساسیت و هیجانی دربرندارد؛ پویایی بحث آزادی سقط جنین است. توضیح آنکه اکثر اعضای دیوان عالی کشور، نگرش دست راستی و محافظه‌کارانه داشته و چندی پیش یکی از رای‌های صادرشده در دهه۷۰ میلادی آن دیوان را که متضمن آزادی سقط جنین بود، لغو کردند.دموکرات‌ها آزادی سقط جنین را در زمره آزادی‌های طبیعی و مشروع و جمهوری‌خواهان به دلایل مذهبی و فرهنگی با آن مخالفند. این موضوع برای ترامپ دردسرساز شد و در این اواخر اعلام کرد که مساله سقط جنین را باید بر عهده ایالت‌ها گذاشت و در این میان ایالت آریزونا به قانون ممنوعیت مصوبه۱۸۶۰ برگشت و به معنای دقیق کلمه غوغایی در چند روز گذشته در فضاهای رسانه‌ای آمریکا ایجاد کرده که نتایج آن مبهم است.
در بعد خارجی، ابهام‌ها نیز قابل توجه است؛ ولی مهم‌ترین آنها تاثیر بحران غزه بر رای‌دهندگان، مخصوصا دموکرات‌ها است. اغراق نیست، اگر گفته شود که در میان بحران‌های خاورمیانه‌ای هیچ بحرانی مانند غزه در سیاست داخلی آمریکا اثرگذار نبوده و مخصوصا اثرات آن در ایالت‌هایی که به ایالت‌های چرخشی (Swing States) شناخته می‌شوند، جدی است. توضیح آنکه برخی از ایالت‌ها، به‌طور سنتی و پایدار به یک حزب رای داده‌اند و هویت حزبی مشخصی دارند؛ ولی برخی بین دموکرات‌ها و جمهوری‌خواهان با آرای هرچند کم در چرخش هستند. ایالت میشیگان با حدود ۲۰۰هزار آمریکایی عرب‌تبار و مسلمان از زمره آنهاست. بحران غزه ممکن است پیامدهای ناخواسته و نامشخص عمیق‌تری از درگیری آمریکا در خاورمیانه را دربرداشته باشد که آن هم بر ابهام‌ها می‌افزاید. در تاریک و روشنی انتخابات آمریکا، این گزاره جدی می‌شود که سیاست سرنوشت محتومی ندارد و به متغیرهای متعددی بستگی دارد که برخی شناخته‌شده و برخی نامشخص هستند. 21302 برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1899331
گل دیدنی عیسی آل کثیر به آلومینیوم (آلومینیوم اراک 0-2 پرسپولیس)